el pelegrina....

Gisteren erg genoten van mijn tocht, ik zat al vroeg op de fiets na een lekkere nacht. Het is bewolkt en maar 7 graden, het blijft ook bewolkt, maar het is niet erg, met klimmen is het prima zo te doen en in de afdaling doe ik extra kleding aan. Ik vorderde langzaam, de bergen zijn weer zichtbaar, ik stap regelmatig even af bij mooie, bijna middeleeuwse dorpjes, die langzamerhand opgeknapt worden, ook al zijn er veel vervallen huizen te zien. Ik kom Lydia weer tegen en andere fietsers.
Astorga is een prachtige plek, de moeite waard van bekijken en vroeger ook een belangrijke schakel op de pelgrimsroute, mijn stempelkaart is al vol en ik heb daar een nieuwe gekocht. Soms word je even een verzamelaar van stempels, één keertje werd ik daarin wat opgejut door 2 italiaanse fietsers, zij wezen me waar stempels te krijgen zijn.
In Astorga kreeg ik op de trappen Palacia de Gaudi een privé concertje (laat me dat maar denken) van een erg goede gitarist, ...el pelegrina en bici, heb even gedanst.
Maar ja, de berg moest ook nog bedwongen, op naar Cruz De Ferro, rustig geklommen tot 1500 meter, het werd al wat later op de middag en wat miezerig en koud! Helemaal alleen kwam ik eraan, en ja wat moet je nu denken van zo"n monument, een ijzeren kruis op een boomstam, een eeuwenoud punt op een markant punt van de route, pelgrims zouden nu Santiago wel halen, zij legden symbolisch een deel van hun last af door het werpen van een steen aan de voet van het kruis ( woorden van Sweerman.)
Maar er wordt zoveel meer neergelegd nu, het is wat rommelig met van alles en nog wat, toch ontroerde het me wel, veel stenen met herinnering aan dierbaren, die overleden zijn, zo zag ik een compleet herdenkingsboekje van een overleden moeder van drie kinderen met foto,s en al, kippenvel..
Maar ook een stropdas, een bril, bidon etc.
Zelf had ik geen last af te werpen, wel had ik in Frankrijk een mooi steentje bij een kerk gevonden en op de gevaarlijke N120 een stukje rots, die heb ik er symbolisch neergelegd, je wilt het toch wel doen.
Nou het hoogste punt zou je denken en dan een afdaling, vergeet het maar, er kwam nog een venijnig stukje door de Iragopas met nog 10 meter de hoogte in, het werd kouder en toen de afdaling en die was eng, de weg was net hersteld en als ik de remmen los liet zou ik wel meer dan vijftig gaan, maar allemaal gravel en op het hoogste punt had ik mijn fietsenmaker in Leeuwarden gebeld over de remmen (hydraulisch), met wat tips erg rustig gedaald, kon toch nog genieten van het spectaculaire landschap.
Gestopt in el Acebo met net nog een plek in een klein huisje, 2 verkleumde dames vonden het niks en vertrokken weer.
Gegeten met Ieren, moeder en zoon en later nog lang met Australische gesproken over de zin van lopen, fietsen, verslaving en religie.
Vandaag begonnen aan de lange klim over de pas Cebreiro, alvast een gedeelte er op zitten en morgen komt er een zware klim.
Zit nu in een albergue met bijna boven ons dak de snelweg, giga grote viaducten, die gewoon over het dorp gaan.
Lydia is onderaan gebleven, maar we zien elkaar vast wel weer.
Liefs voor allen


10 juni 2012 23:12 | Door: Christiaan
Mooi stuk mama! JE BENT ER AL BIJNA! Ben benieuwd naar foto's van die giga grote viaducten die over het dorp gaan. Dikke kus!

11 juni 2012 16:11 | Door: Tineke
Soms merk ik, als er betere verbinding is, dat stukken of foto,s twee keer geplaatst worden, sorry en lieve Chris, het is imposant die viaducten en foto,s heb ik ervan, maar uploaden kost veel tijd, thuis maar bekijken