van Paderborn naar Keulen

17 juni
Vanuit Schloß Neuhaus de route weer opgezocht, geeft altijd wat aanloop perikelen, maar uiteindelijk is het mooi fietsen op de route. Bijna de hele route op een fietspad langs het riviertje de Alme en dan afdalen naar het Möhnedal. Er liggen veel Hanzestadjes aan deze route zo links en rechts, veel van deze stadjes zijn vroeger op verzoek van Keulen lid geworden. Keulen kreeg zo meer macht. De stadjes schijnen niet echt interessant te zijn en uiteraard teveel om allemaal te bezoeken.
Er zit nog een erg steile beklimming in de route en dan ook nog over grind. Hier kiezen we niet voor, maar ja,onduidelijkheid bij het alternatieve traject, we suizen lekker naar beneden en....komen aan bij het grindpad!! En dus alsnog klimmen en dan staan we op het hoogste punt 404 meter.
Eerder in een dorpje stopte er ineens een auto, een vrouw stapt uit en geeft ons wel 8 bananen omdat ze ons zo kräftig vindt. Erg leuk en lief.
Laatste stuk naar camping over voormalig spoorwegtracé, bijna vlak en dan ligt de camping wat verder van de weg af en is het weer best klimmen.
Op deze camping veel Hollanders in campers, wij staan met onze tentjes heerlijk alleen en beschut.
Na een nacht met heftige stortbuien is het toch weer gelukkig droog met inpakken en kunnen we buiten ontbijten.
We fietsen verder op het voormalig spoorwegtracé en steken de Möhnesee over naar Soest ( uiteraard in Dtl.) Deze Hanzestad is wederom prachtig, eeuwen oud, wat schitterend tot uiting komt in de nauwe steegjes en hoekjes. De Soester kooplieden in de Middeleeuwen richtten mede de Hanze op. Veel bouwstijlen zijn te zien, zoals de barokke stijl, Romaans, Gotisch.
Heerlijk in het zonnetje lekker geluncht op één van de vele terrassen op de Markt. We fietsen de stad uit terug naar de Möhnesee en steken via een oude dam dit meer over.
We besluiten een camping bij dit meer te nemen, want om nog eens 30 km te fietsen, terwijl we 50 km al gepasseerd zijn , wordt teveel. Het wordt ook bewolkt en er staat een straffe noordenwind. Koken bij de tent ging nog, maar we lagen al vroeg lekker warm in onze slaapzakken. We hebben elk een tent, wel zo gemakkelijk, kunnen alle fietstassen erin.
Bij opstaan miezerig weer, kletsnatte tenten ingepakt en ons zelf in de regenpakken.
Al vlot opwarmen met een bak koffie, komische barman met aversie tegen
mobieltjes. Had er wel grappige voorbeelden bij, zoals een barmeisje een pilsje tapte en in haar andere hand de mobiel of een jongere append over zebrapad zonder uit te kijken. Hij deed voor hoe het gebeurde of dat iedereen maar moest weten dat een ander op de wc zat.
Inmiddels droog en we vertrekken weer, want vandaag stijgen we veel.
Eerst fietsen we langs een prachtig pad langs de Sorpensee. Voor dit pad komen we eerst op de stuwdam, links staat het water wel 15 meter hoger dan rechts.
We lunchen lekker met bouillon en broodjes op de dam, 4 Zwitserse dames met hondje maken een praatje, veel mensen zijn nieuwsgierig hoe we het allemaal doen en vinden het verbazingwekkend of krankzinnig.
De Sorpensee is een stuwmeer van zo'n 8 km langer. En dan de beklimming naar het hoogste punt van de Hanzefietsroute. We kiezen voor het alternatief geheel over asfalt. De auto's razen ons voorbij, niet echt plezierig en wij stijgen zo'n 8 km lang met een slakkengangetje van 5 km omhoog, komen we onder de 5, dan is het lopen en ook dat is zwaar met al die bagage erbij.
Bij het skiplaatsje Wildewiese ( is Sauerland) stijgen we nog tot 650 meter. Het is wat schier weer en dat is jammer van de mooie uitzichten. Het begint ineens te stortregenen bij onze afdaling over een grindweg, glibberig, gaten vol water, best wel spannend en gevaarlijk.
Door en door koud en nat eindigen we bij een pension, waar ook een 12-tal motorrijders uit het oosten van ons land neergestreken zijn voor koffie.
Bij onze kop koffie besluiten we hier te overnachten. We kunnen warm eten en dat is lekker eten, onze apparatuur en ons zelf opladen, met 48 km op de teller.
De volgende dag stijgen de mistflarden nog op tussen de bergen van Sauerland, ik ken dit nog van wandeldagen met mijn zus Marijke. Gelukkig is het droog en op een goed ontbijt fietsen we weer en dan....een wegomlegging en ook verder op de route schijnt een wegomlegging te zijn. Een enthousiaste jongeman (zelf fietser) tekent een plattegrondje hoe we kunnen rijden. Lijkt hem eerst te zwaar voor ons, maar als hij hoort wat we gisteren hebben gefietst, denkt hij dat we het wel aankunnen. We rijden langs een klein weggetje waar ook alle auto's langs geleid worden. Druk dus.
Maar alles komt goed en vervolgens is het een mooie rustige tocht langs
de rivier de Bigge en de Biggesee, erg rustig, niet zo verwonderlijk gezien de koude temperaturen. We doen Hanzestad Attendorn aan, bekend van een wereldberoemde druipsteengrot Attent Höhle ( niet bij mij). De Biggesee is ook een stuwmeer, het grootste in Sauerland. Wij kamperen aan dit meer, maar bij de camping is net een gedeelte droog gelegd ivm werkzaamheden, in 60 jaar niet gebeurd. Schadepost voor de horeca aan het meer. Het is vlakbij Hanzestad Olpe, een stadje waar veel branden hebben gewoed in het verleden en daardoor zijn er weinig bezienswaardigheden meer.
Compliment van dag : de receptioniste van de camping vroeg of we al boven de 50 waren, meende ze echt! :) :)
21 juni begin van de zomer en de langste dag, voor ons niet te merken, koud ( 13 graden ) en het was de zwaarste dag.
Eerst raakten we elkaar kwijt en omdat de mobiel van Sita het niet doet konden we elkaar niet bereiken. Doordat Sita mbv mobiel Duitse vrouw mij belde konden we elkaar terug vinden gelukkig.
Dan in stadje Olpe ketting van mijn fiets af door te snel schakelen. Ritueel van bagage eraf en ketting er weer op en daarna veel stijgingen en dalingen.
Ook maakten we veel weerstypen mee....miezerig, stortbuien, zon en onweer.
De omgeving is prachtig, maar te grijs om goed de mooie vergezichten te zien.
We fietsen uit het Sauerland het Bergische land in, vernoemd naar de vorsten de Heren van Berg en pakken toch maar een camping.
Alweer een kletsnatte tent in moeten pakken, komt zo 1 kilo water als ballast bij. We zijn 50 km in de regen, van miezer tot stort, naar Hanzestad Keulen gefietst.
Nat en koud (13 graden), erg koude handen en de remmen konden bijna niet meer ingedrukt worden. Wel jammer...het laatste stuk langs de Rijn is prachtig om zo Keulen binnen te komen.
Keulen is de laatste Hanzestad op de route in Duitsland.
Dmv een bad heerlijk opgewarmd. We zitten vlakbij de Dom, morgen maar naar binnen en we hebben heerlijk Indiaas gegeten.
Overweging is bij erg slecht weer de route in te korten en de trein te nemen, maar dat bekijken we morgen met frisse moed.